Η ένταση τρέχει σαν ένα χαλύβδινο καλώδιο μέσω του άλμπουμ του Ντάνιελ Αδάμ όπου τα κύματα συναντούν . Υπάρχει επίσης μια φασματική σκιά που γεμίζει το φόντο του άλμπουμ, στοιχειοθετώντας όλη τη μουσική. Ακόμη και στις στιγμές ομορφιάς που υπάρχουν όταν το λεπτό πιάνο φέρει τα ίχνη, αυτή η επίμονη σκιά επεκτείνει τα συναισθήματα της αγωνίας και της έντασης μέσα από κάθε κομμάτι. Όταν ο Αδάμ τραγουδάει, η φωνή του ψιθυρίζει και αυτή η αντίθεση συμβάλλει μόνο στην αίσθηση της ανισορροπίας που διαπερνά αυτό το άλμπουμ.
Μου άρεσε πολύ το μείγμα κορδονιών και χορωδών ήχων που πρόσθεσε ο Daniel Adam στο Where the Waves Meet. Υπάρχει μια εγγενής χάρη και κομψότητα σε αυτούς τους ήχους, ακόμα και όταν οι χορωδικές στιγμές είναι βαθιά βαριές και ισχυρές. Υπάρχει ένα "οργανικό" συναίσθημα σε αυτούς που έρχεται σε αντίθεση με τον τεχνολογικό ήχο των synths και προσδίδει ζεστασιά σε αυτό που διαφορετικά θα μπορούσε να είναι ένα πολύ ζοφερό ακουστικό τοπίο.
Η δυναμική είναι ένα κρίσιμο κομμάτι της ορχηστρικής μουσικής, αλλά συχνά παραμελείται από δημιουργούς μουσικής σε άλλα είδη, αλλά αυτό δεν συμβαίνει με αυτό το άλμπουμ. Ο Αδάμ χρησιμοποιεί δυναμικές αντιθέσεις για να προσθέσει περισσότερη ζωή στη μουσική του. Η αίσθηση της ανάπτυξης και της διεύρυνσης καθώς η μουσική φτάνει στην κορυφή και στη συνέχεια ολισθαίνει σταδιακά σε όγκο δίνει ζωή στη μουσική. Προσθέτει στη δύναμη της μουσικής όταν τα πάντα δεν έχουν ρυθμιστεί σε μια σταθερή ένταση και τα αυτιά μας (και ο εγκέφαλος) φτάνουν να βιώνουν πιο υγιείς υφές.
Υπάρχει μια κινηματογραφική αίσθηση σε κομμάτια όπως "Είσαι εκεί" και "Μέχρις ότου ο ουρανός γίνει μπλε". Ο συνδυασμός των χορδών, οι δυναμικά αναπτυσσόμενες μελωδίες και η χρήση του ήχου τυμπάνου και τυχαίων τυχαίων συμβόλων συμβάλλουν στην αίσθηση του φαινομένου του δράματος και των συγκρούσεων. Η ένταση και η στρωματοποίηση των ήχων προσθέτει επίσης σε μια εντύπωση μαζικού ήχου που περικλείει τον ακροατή και τις μεταφέρει μακριά.
Υπάρχουν δύο κομμάτια πάνω στα οποία ο Αδάμ τραγουδάει και η κοροϊδευμένη του, σχεδόν ψιθυριστή παράδοση συνεχίζει να αυξάνει την αίσθηση κάποιου ανησυχητικού και σκοτεινού διαπερνώντας τα διάφορα στοιχεία του Where the Waves Meet . Φυσικά, το ίδιο το λυρικό περιεχόμενο έχει μια ενοχλητική ένταση που δεν μπορεί να βοηθήσει αλλά να ενημερώσει την αίσθηση της δυσφορίας που ακτινοβολεί από αυτό το άλμπουμ. Υπάρχουν πολλές υπόνοιες στη μουσική που μου άρεσε να βιώνω.
Θα εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να δούμε τα κομμάτια σε αυτό το άλμπουμ που με ενέπνευσαν περισσότερο και μίλησα λίγο για το γιατί ήμουν τόσο περίστροφος από αυτούς τώρα.
Μια απλή σειρά αρπεγείων πιάνου ξεκινάει να περιστρέφεται μέσα από το "Είσαι εκεί" πριν από στιγμές ισχυρών τύμπανα και μπάσων χτύπημα στην πίστα. Ο συνδυασμός ενός αρσενικού χορωδιακού ήχου μαζί με πλήρεις χορδές που σαρώνουν στο κομμάτι δημιούργησε μια ένταση στο κομμάτι που ταιριάζει μόνο με τη μελωδία του θριαμβευτικού synth που έρχεται μέσα. Η μελωδία αυτή, ωστόσο, είναι ακόμα μελανιασμένη με μελαγχολία. Οι ραγδαίοι χορδές και το αδιάλλατο drumbeat παγιδεύουν το καθαρό δράμα της διαδρομής. Αυξάνεται σε ένα βροντερό κρεσέντο πριν επιστρέψει σιγά-σιγά στα αρπέγια του πιάνο και στη συνέχεια ξεθωριάζει.
Το "Stay" είναι ένα κομμάτι με έναν ευρύχωρο, γεμάτο ήχο και επαναλαμβανόμενο ρυθμό που αντικατοπτρίζεται στους συνθετικούς ήχους μέσα στην πίστα. Η φωνή του Ντάνταμ Αδάμ ψιθυρίζει στις ζεστές πτώσεις του ήχου, αδύναμη και μαλακή. Υπάρχει μια λαχτάρα και πόνος στους στίχους, μια αίσθηση φτάνοντας. Πρόκειται για ένα κομμάτι που χρησιμοποιεί στρώματα ήχου για να δημιουργήσει μοτίβα αλληλεπίδρασης. Μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο ο Adam δημιούργησε ένα "κτύπο της καρδιάς" για το κομμάτι γύρω από το οποίο οι ήχοι μπερδεύονται.
Τα λεπτότερα πιάνο μοτίβα ξεχωρίζουν ως "μέχρι το ουρανό γυρίζει το μπλε" ξεκινάει πριν αυτά ενωθούν με μακρά, ενιαία συντηρούμενη συμβολοσειρά κορδόνι που δίνουν μια αίσθηση της επιμήκυνσης στη μουσική και μια γυναικεία χορωδία τραγουδάει αγγελικές σημειώσεις που επίσης διατηρούν. Ένας ισχυρός συνδυασμός των επίμονων τύπων τυμπάνων και της ηλεκτρικής κιθάρας αυξάνει την ένταση σε αυτή την τροχιά. Μου άρεσε η ανυψωτική μελωδία που φέρει η ηλεκτρική κιθάρα σε αυτή την πίστα.
Ο μαζικός ήχος που δημιουργεί ο Ντάνιελ Αδάμ από τα κρουστά, το μπάσο, την κιθάρα, το σκοινί και τη χορωδία μεγαλώνει σε τεράστιες αναλογίες πριν επιστρέψει σιγά-σιγά σε απλούς αρπεργούς πιάνου και αυτή τη λεπτή αιθέρια χορωδία.
Το "Love Is Control" ξεκινάει με συμπαγή χτυπήματα τυχαίας και επαναλαμβανόμενης γραμμής πιάνου. Το δυναμικό κτύπημα και οι χορδές που παίζουν και πάλι σθεναρά στίγματα ήχου προσθέτουν ενέργεια σε αυτό το κομμάτι. Η ανδρική χορωδία τραγουδάει μεμονωμένες σημειώσεις προτού να ξεθωριάσουμε σε ένα ενιαίο synth που παραλείπει και τραυλίζει πάνω από ένα κενό κοκτέιλ μπάσων. Καθώς η τροχιά εξελίσσεται, η χορωδία αρχίζει να παίρνει ένα πιο υψηλό συναίσθημα και μέχρι το τέλος της διαδρομής, υπάρχει ένα πιο αισιόδοξο συναίσθημα που εκφράζεται. Οι αντιθέσεις μέσα σε αυτό το κομμάτι είναι το στοιχείο που μου άρεσε πολύ.
Όπου συναντιούνται τα Κύματα, παρέχεται μια ενδιαφέρουσα ποικιλία ήχων και συναισθημάτων. Υπάρχει πολυπλοκότητα στην αλληλεπίδραση της έντασης, της απελευθέρωσης και του συναισθηματικού βάρους σε όλα τα κομμάτια και απολάμβανα ιδιαίτερα τη χρήση αυτών των χορδών και των χορωδών ήχων για να προσθέσω βάθος. Μου έμεινε ακόμα με μια βαθιά αίσθηση της σκιάς και του σκοταδιού κάτω από τα πιο θριαμβευτικά μέρη του άλμπουμ. Όπου τα κύματα συναντήσουν με άφησαν να θέλω να βιώσω αυτό το σκοτάδι πάλι αφού το άκουσα μια φορά.
